edip cansever

Cumhuriyetin en büyük aşk şairlerinden. En büyük eseri "Yer çekimli karanfil" dır. Çok fazla şiirden öldü Edip derler.

en sevdiğim şairler den şiirleri okurken sıradan okuma yapmadığım tek şair şiiri adeta yaşatıyor bana

unutulmuş gibiyim ben. ve insan bir bakıma unutulmuş gibidir. bilmem ki nasıl anlatmalı? yalnız bile değilim.

Sevenlerini gördükçe, sevindiğim ve daha çok sevdiğim şair. Yeşil ipek gömleğinin yakası Büyük zamana düşer Her şeyin fazlası zararlıdır ya Fazla şiirden öldü Edip Cansever Cemal Süreya

(bkz: kimsenin öldüğü yok yaşadığı da, herkes biraz var o kadar.)

fazlı cansever ve pembe cansever'in muazzam eseridir.

antika işiyle uğraşmıştır

bazı geceler; kasvetten, bıkkınlıktan ve hasretten darlandığım olur. işte bu gecelerde mesela şimdi ki gibi aşağıdaki dizeleri söylediğim ve her seferinde masadan farklı kalktığım şairdir. --- spoiler --- masa da masaymış ha bana mısın demedi bu kadar yüke bir iki sallandı durdu adam ha babam koyuyordu --- spoiler ---

alkolle iyi gidiyor kendisi

sonra biz dağ başlarında apansız kurşunlanan, süresiz baş dönmesiyiz çok garip adamların.

''hiçbir dilde söylenmemiş, hiçbir dilde yazılmamış, sözler ve şarkılar içindeyim.'' ''siz yarın deyince aklıma ölmek geliyor, katıla katıla ölmek..''

böyle ansızın işte yetişip sana gelmek… seni bu kadar sevmek… suç ve ceza!

ne demiş edip cansever; "kuş olsun, insan olsun. yalnızlık sevmeyi bilmeyenlerin icadı..."

fazla şiirden ölen ince ruhlu adamın bugün 88. doğum günü. seni bu muazzam şiirinle anıyoruz. okunası güzellikteki şiirlerinden yalnızca biriyle.. iyi ki doğdun ! "gitmek.. durmadan gitmek... ne ölümünü bilsinler ne yaşadığını." içimde sürekli bir gitme arzusu vardı ama sürekli gitmek, durmaksızın, bu şiirle tamamlandı. teşekkürler !

88 yıl önce bugün doğmuştu.kırmızının mavi tonuydu.sanıyorum aşiyan'da hala bu halde:"hiçbir dilde söylenmemiş, hiçbir dilde yazılmamış sözler ve şarkılar içindeyim"

adam yaşama sevinci içinde masaya anahtarlarını koydu bakır kaseye çiçekleri koydu sütünü yumurtasını koydu pencereden gelen ışığı koydu bisiklet sesini çıkrık sesini ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu adam masaya aklında olup bitenleri koydu ne yapmak istiyordu hayatta işte onu koydu kimi seviyordu kimi sevmiyordu adam masaya onları da koydu üç kere üç dokuz ederdi adam koydu masaya dokuzu pencere yanındaydı gökyüzü yanında uzandı masaya sonsuzu koydu bir bira içmek istiyordu kaç gündür masaya biranın dökülüşünü koydu uykusunu koydu uyanıklığını koydu tokluğunu açlığını koydu. masa da masaymış ha bana mısın demedi bu kadar yüke bir iki sallandı durdu adam ha babam koyuyordu.

"konuşuyoruz desem, konuşmuyoruz da ayrı ayrı şeyler düşünüyoruz üstelik birbirimize bakarak ne seviyoruz, ne de sevmiyoruz birbirimizi ne varız, ne de yokuz gerçekte iki lamba gibiyiz, iki ayrı yerinden aydınlatan odayı değilsek de yakın birbirimize uzak da sayılmayız büsbütün gökyüzünde iki uçurtma başıboş yan yanayızdır sadece her çiçek bir çoğulluktur gününe göre yalnızlık çoğulluktur sanırım bir giz de yok bu beraberlikte."

"maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi? bir renk değildir mavi huydur bende.."

"her şey o kadar dokunaklı ki eylülsem, istemeden kırılıyorsam bazen dağınık, renksiz bir mozayık gibiysem üstelik yalnızsam bir de -telefonda kuş sesleri- aynalardan duvarlara bir üzünç akıntısı bu dünyada çekingen olmak çok iyi bir şeydir baylar." (bkz: eylülün sesiyle )

"mavi huydur bende.... hayat hiç mavi yerinden vurmadı..çünkü ben maviyi beyazı koruyan masumiyet olarak tanırım,karanlığı görünür kılan bir renktir mavi,öyle bilirim..sürükleyendir,bitmeyendir... mavi olarak anlatmalıyım herşeyi... kaldırın başınızı gökyüzüne,görmek istediğinizi değil gördüğünüzü söyleyin bana! yaşamın ta kendisidir mavi..belkide sadece bu yüzden ölmeye değil..yaşamaya mahkum edilmiştir.. maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi bir renk değildir mavi huydur bende ve benim yetinmezliğimdir ve herkesin yetinmezliğidir belki denecektir ki bir süre ve denenecektir bir akşamüstünü düşünmek bir akşamüstünü düşünmekten başka nedir ki gönül gözü görendedir,derinler mavidir..." edip cansever

"ah güzel ahmet abim benim gördün mü bak dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar ve dağılmış pazar yerlerine memleket gelmiyor içimden hüzünlenmek bile gelse de öyle sürekli değil bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün o kadar çabuk o kadar kısa işte o kadar. ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar mendilimde kan sesleri." -edip cansever

içinden doğru sevdim seni bakışlarından doğru sevdim de ağzındaki ıslaklığın buğusundan sesini yapan sözcüklerden sevdim bir de beni sevdiğin gibi sevdim seni kar bırakılmış karanlığından. yerleştir bu sevdayı her yerine yüzünde ter olan su damlacıklarının kaynağına yerleştir her zaman saklamadığın, acısızlığın son durağına gül taşıyan cocuğuna yerleştir ve omuzlarına daracık omuzlarına üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın tam oraya işte, uçsuz bucaksız bir düzlükten bir papatya tarlasıyla ayrılmış göğüslerine yerleştir ve esmerliğine bir de, eski bir yangının izlerinin renginde saçlarının yana düşüşüne, onları bölen ikiliğe alnından başlayan ve ayak bileklerinde duran yani senin olmayan, seni bir boşluk gibi saran hüzne yerleştir onu bir kentin parça parça aklında tuttuğun kar taneleri gibi uçuşan ve her gün biraz daha hafifleyen semtlerine yerleştir bu sevdayı her yerine. ekledim ben tattığım her şeyi denizlere bildiğim ne varsa onlar da hep denizlerden sen de bir deniz gibi yerleştir onu istersen sevdayı ve köpüklendir ve yaşlandır ki işte kederi anlamasın ama dur, her deniz yaşlıdır zaten öğrenmez ama öğretir mutluluğu bizim sevdamız da öyledir, iyi şiirler gibi biraz da herkes içindir. ve gelinciğin ikinci tadına benzemeli var eden kendini birincisinden yani bir sevdayı sevgiye dönüştüren. ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen tanımadığın bir ülke gibi içinde yaşamadığın bir zaman gibi tam kendisi gibi mutluluğun beni bekliyorsun ve onu bekliyorsun beni beklerken.

herkesin okuyabileceği tarzda bir şair olmamakla birlikte şiir okumayı sonrası kalır adlı kitabıyla ortaokul çağlarımda tanışıp sevdiğim şairdir.

"mutsuzluk da boğabilirmiş insanı. bir gün, akşama doğru, alacakaranlıkta."

"biliyor musun seni ben görmedim hiç gülerken. gülsen de pembesi bol bir resim yapıyorsun gibi gelir bana."

''seni unutarak baktığımda bile dünyanın her yerlerinden geçiyorsun yayılıyorsun kalabalıklara yalnız yayılmak mı aşkın en büyüğü, en dayanılmazı demeli buna.''

"ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla."

"bir anlayan olsa, anlatırdık gözyaşını da…"

"bu aralar ellerim hep üşür benim. doktor 'kansızlık' der, ben 'sensizlik' derim."

"insan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine."

"dün akşama doğru turuncu bir bulut geçti. sonra bütün bulutlar hep birden geçti, anılar, anılar, belki hepsi bir kelime…"

"görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk birleşiyoruz sessizce."

"bazen arkana bile bakmadan gitmek istersin.öyle her şeyi bırakmana falan da gerek yok; anıları bırakabilsen yeter."

"sormayın artık her gün nasılsın diye. nasılsa adet olmuş iyiyim demek. kötüyüm ben, hem de çok."

"ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar.."

"ben biraz 'ertesi gün' gibiyim. eksiğim, unutkanım, öyleyim."

"tanrım bize bir salıncak! taş kesilmemek için..."

"dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar ve dağılmış pazar yerlerine memleket..."

"uyanınca çocuk olmalarım var benim."

"sanki hiç kimselerin kullanmadığı bir gün kalmış bana."

işte şu yağmur, işte şu balkon, işte ben. 
ben dediğim koskocaman bir oyuk.

En sevdiğim şairlerden biridir. Yıllardır telefon kilit ekranımda (bkz: masa da masaymış ha) şiiri var. http://i.hizliresim.com/dPMLLV.jpg (bkz: pusuda) şiirinde geçen "ölüm var beklemekte pusuda" ve (bkz: beyaz atlar surlara) şiirinde geçen "insan sevdi miydi buna bir çare düşünmeli" dizeleri de en etkileyici dizeler olarak içimde yer etmektedir.

özlemim sanadır, varsın kar yağsın, daha yağsın, seni arındırıncaya kadar.

ben sana uyandım yine, sen başkalarıyla uyurken.. gibi harika bir şiir alıntısına sahip yazar. adamsın sen baba adam.

"müthiş sıkılıyorum. daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba… oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem. ama elimden ne gelir. sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki… büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklara gitmek daha iyi." edip cansever bunlari söyleyerek, insanların yüzde 80'i hatta daha büyük çoğunluğu adına konuşmuş desem yanlış olmaz sanırım. bu başlık yeri değil belki ama bu sözü günümüz insanıyla çok özdeşleştiriyorum ben. şahsen kendim, böyle hissetmekten kendimi alıkoyamıyorum çoğu zaman. ama bunu sadece bende degil. genel olarak çoğu kişide görüyorum. çoğu kişiden duyuyorum. herkes anlaşılmamaktan, samimiyetsizlikten şikayetçi. i̇nsanlar kalabalıkların içinde yalnız olmaktan, bu yanlızlığı istemek zorunda kalmış olmaktan muzdarip. aslında bunun bir çok sebebi var. bu sözden yola çıkarak demek istediğim o kadar çok şey var ki. ama dediğim gibi bu başlı başına başka bir konu, bi yazar başlığında bunu çok açmak istemiyorum. ben sadece günümüz insanlarının pek çoğunun bu şekilde hissetmesindeki en önemli etken olarak gördüğüm, sosyal medya geldi aklıma. uzun zamandır yani düşünüyordum. yaygin olarak kullanılan sosyal medya illeti, -bu anlamda benim için gerçekten illet- bu sözü besler nitelikte. ve artık, doğallık ve samimiyetten sıyrılan, 'kalabalığın içinde yalnız' olan günümüz insanı, yine kalabalığın bir numaralı platformu olan sosyal medyayla dertleşir oldu. of böylede diyeceklerimin yüzde doksanı içimde kaldı:/ ama olsun, yorgunum.

dünya edebiyat tarihinde şahsi görüşümce en iyi monolog yazarıdır. ve o gün ilk defa ölüsünü gördü ruhi bey soğumuş gövdesini gördü donuk gözlerini, durmuş kalbini gördü neye benzerse bir ölü. - ben ruhi bey nasılım - mutlusunuz ruhi bey. yarın gazetelerde çıkacak ilanlarım ruhi bey öldü bu ölüm töreninde mutlaka bulunacağım bir daha görmek için ölümü

en sevdiğim şiirlerde ilk sıralarda olan mendilimde kan seslerinin yazarıdır. --- spoiler --- çocuklar doğururdu ve o çocukların dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bir dantel gibi o çocuklar büyüyecek o çocuklar büyüyecek o çocuklar... --- ah güzel ahmet abim benim gördün mü bak dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar ve dağılmış pazar yerlerine memleket. --- spoiler ---

"sen bir karanfilsin, delisin. i̇çlisin de, bükersin hemen boynunu" karanfili çok sevdiğimden midir yoksa geri kalanında kendimi gördüğümden midir nedir aşırı hoşuma gitti. i̇çim bi garip oldu okuyunca. bi süre baktım ekrana. gidip bi yerlere yazmam lazım. kaybolmaması lazım.

"sarılıp kendine sımsıkı bir kadın kendini yeniden doğurabilir, isterse. "

"kuş olsun, insan olsun. yalnızlık sevmeyi bilmeyenlerin icadı." demiş üstad.